Descubriendo ATALANTA... PIEZAS DE ALMA NÓRDICA Y CORAZÓN GALLEGO 100%
" El que trabaja con sus manos es un trabajador manual, el que lo hace con sus manos y su cabeza es un artesano, pero el que trabaja con sus manos, cabeza y corazón es un artista" Lous Nizer
Artesanía refleja tanto el trabajo del artesano, normalmente realizado de forma manual por una persona sin maquinaria o automatizaciones, como también al objeto o producto obtenido en el que cada pieza es DISTINTA A LAS DEMÁS.
Artesanía tuvo un amplio desarrollo en Egipto antiguo. Gran parte de los artesanos trabajaban para el faraón o en los grandes templos.
Artesanía es una actividad material que se diferencia del trabajo en serie o industrial.
Trabajo a mano.
Cultura.
Historia.
Reconocer el valor y el mérito de lo artesano nos humaniza.
Debemos hacer una reflexión sobre este trabajo y sobre el cariño depositado detrás de cada producto y disfrutar de las diferentes expresiones creatvas que ofrecen.
Vivimos en un sistema alimentado de palabras como " prisa", " rápido", " tiempo"...
"USAR, TIRAR, VOLVER A COMPRAR"
Fuera de la lógica competitiva imperante, la producción y consumo arteano nos hace auténticos.
Vale la pena , marca un futuro mucho más tentador y lleno de posibilidades fomentadas en RESPETO, VALOR , IDENTIDAD, SOSTENIBILIDAD, IMPACTO POSITIVO SOCIAL Y ECONÓMICO Y PRESERVACIÓN CULTURAL.
Chámome Isabel Neira, nacín no 1976 e logo de licenciarme en
Química (carreira vocacional que disfrutei plenamente) tomei a decisión
de voltar ás miñas raíces e aprender, da man do meu pai, un oficio con
máis de 100 anos de historia na miña familia: o oficio de torneiro de
madeira.
Na actualidade son a única muller que está a exercer o
oficio de xeito profesional co taller rexistrado dentro da marca
Artesanía de Galicia.
Patricia - ¿ Por qué ATALANTA?
Isabel - Nos meus comezos como
aprendiz o taller centraba a súa actividade na fabricación a medida de
pezas para fábricas de mobles, carpintarías, restauradores ou ebanistas
(balaústres, patas de mesas, de sillas de camas.. tiradores...) e no
deseño, producción e comercialización de iluminación de pequeno moble
auxiliar en madeira baixo a nosa propia marca comercial: Atalanta Madera
Artesana.
Á morte do meu pai no 2006 a miña irmá Ana (creadora da marca Atalanta) e máis eu decidimos manter a actividade.
A
crise do 2008 reduciu de xeito drástico a nosa producción tanto na liña
de iluminación en madeira coma no traballo para terceiros e obrigounos a
reinventarnos.
Coñecedora do potencial da madeira coma materia prima, namorada do
oficio da tornería e da cociña en tódalas súas vertentes, apostei por
retomar unha antiga liña de traballo no taller: o menaxe de calidade en
madeira.
Propúxenme redeseñar objetos de uso cotiá en madeira con 3 obxetivos:
* Visibilizar un oficio que esmorecía por falta de coñecemento e demanda das pezas que se estaban a realizar.
* Potenciar o uso da madeira como recurso renovable e de proximidade.
* Crear pezas de calidade, con deseños sinxelos, útiles, fermosos e acabados moi coidados.
Patricia - ¿ Qué caracteriza tu trabajo?
Isabel - Admiro
o estilo de vida e a filosofía nórdica no coidado do Medio Ambiente,
no respeto polo traballo artesán, no deseño das súas vilas, e tamén na
búsqueda da beleza nas accións cotiás. Tento que as miñas pezas teñan
alma nórdica e corazón galego 100%.
A primeira
peza que deseñei nesta nova andaina do taller foi un crebanoces que
dende o 2018 está a venda na Tate Edit de Londres(a tenda do Tate
Modern), escollido como exemplo de deseño comtemporáneo.
Esta primeira peza doume moitas alegrías.
Para os clientes resulta unha peza fermosa e útil ó tempo que se estranan porque non tivese existido antes eso deseño.
O seguinte artigo que redeseñamos foron os pratos.
No
proceso de deseño queriamos conseguir pezas pensadas para a degustación
onde se resalte o producto contido e onde a madeira funcione coma un
lenzo, non coma algo tosco e rústico. Así usamos madeiras de bidueiro e
faia reducindo os grosores dos pratos ata o límite e eliminando os
bordes. Deste xeito conseguimos unha sensación de lixeireza pouco
habitual nos obxetos de madeira.
Para facilitar o uso e a
limpeza os pratos van rematados cun producto transparente (certificado
para o seu contacto con alimentos) que permite incluso que os pratos
vaian o lavavaixelas .
Tamén os pintamos con cores traslúcidas
(laranxa, berenxena, azul...) que permiten apreciar as vetas da madeira
e darlle un toque desenfadado ás mesas.
Quixen aprender o
oficio de torneira como un acto romántico, para que non se perdera un
saber que levaba na nosa casa polo menos 6 xeracións. O feito de que
fose un oficio ata ese momento masculino non me supuxo ningún
impedimento a nivel persoal xa que dende sempre tiven claro que as miñas
capacidades non estaban limitadas polo meu xénero (o feito de ser
muller en tódolos meus traballos foi un dato máis coma o de ser morena
ou ter os ollos verdes).
Cando quedei soa
no taller, sen o respaldo do meu pai, os primeiros clientes que viñeron
ó taller pensaban que tiña "un torneiro escondido no almacén" . Esa
dúbida desaparecía cando viñan recoller o traballo.
Os
clientes antigos do taller animáronme moito a seguir co oficio e
sorprendéronse moito coa nova liña de traballo cara ó redeseño de
obxetos cotiáns xa que descoñecín o potencial do torneado nese campo.
Son
moi perfeccionista e vexo antes os defectos que as virtudes nos novos
proxectos pero neses momentos de dúbidas, o alento dos meus sempre é a
chave.
O feito de que o crebanoces chegase a
Londres ou de que os meus pratos de madeira formen parte do menaxe de
lugares como Casa Solla, O Eirado, O Balado de Marta e Roberto ou o
Culuca Cocina Bar faime sentir moi orgullosa.
Patricia- ¿ Qué te define?
Isabel - Encántanme
os retos!. Cando un cliente chama preguntando qué solucións lle podo
dar para un problema concreto ou pedindo asesoramento salta a
investigadora que levo dentro!!, jaja.
Realmente decateime de que emprego o método científico para o meu proceso creativo aínda que isto pode parecer un contrasentido:
Parto
sempre dun problema a solucionar ou dunha necesidade (como pode ser o
caso das palliñas en madeira de sabugueiro) e dende ese punto tento
atoparlle a solución paso a paso:
* Deseñando
* Escollendo a madeira que mellor se adapte ó proxecto (preferiblemente de proximidade)
* Buscando o acabado máis axeitado (barniz alimentario, aceite, completamente en cru...)
* Preparando o packaging (no caso de ser pezas do catálogo de Atalanta).
Patricia - ¿ Cómo es tu proceso creativo?
Isabel- A
inspiración aparece en calquera parte, pero a min as solucións ós
diferentes problemas técnicos do torneado, case sempre me atopan coa
cabeza debaixo da ducha (creo que vou ter que consultar!).
Patricia- Anécdotas en este tiempo.
Isabel - Cando
Atalanta Madera se adicaba á fabricación de lámparas, a miña irmá
conta que, cando lle presentaba un deseño novo ó meu pai, éste case
sempre le contestaba con un "esto non se pode facer!". Se o seguinte que
facía o meu pai era coller o deseño e gardalo no peto ela sabía que
pronto aparecería con el feito en madeira. Se pola contra o deixaba na
oficina, tiña que darlle unha volta ó deseño porque tiña algún erro que
se lle pasara por alto.
Eu non me parezo no carácter ó meu
pai, pero cando Ana me fai algunha proposta de deseño nova case sempre
escoita "eso non se pode facer!" ó tempo que levo o debuxo canda min no
peto e rimos.
Olor: O da viruta de bidueiro ou calquera outra madeira saíndo do torno.
Sabor: o das claudias recén collidas da árbore.
Textura:a do liño tecido en tear.
Libro: "As aventuras de Alberte Quiñoi" Manuel García Barros, "Ken Keirades".
Un lugar: un sitio alto dende onde se poida ver o mar aberto.
Unha lembranza: as historias de torneiros que contaba o meu avó Manuel nas noites de inverno.
Tres palabras.: Perseverancia, honestidade, beleza.
Patricia- ¿ Qué aporta la arteanía a nivel social?
Isabel - Creo
que á artesanía aínda lle falta recoñecemento por parte da sociedade en
xeral xa que en moitas ocasións confúndese coas manualidades ou con
pezas feitas de xeito tosco.
A artesanía permiter manter viva a
identidade dun pobo xa que está cimentada nos saberes e nos oficios que
dende antigo nos permitiron relacionarnos e avanzar. É responsabilidade
nosa valorala, mantela e darlle novos pulos nos usos, nos
materiais....para que todo este saber non se perda e permita que se
poidar vivir dela.
Patricia - Objetivos y proyectos que puedas contar...
Isabel - O último que incorporamos ó noso catálogo de productos foron as pallas de sabugueiro onde levamos a nosa filosofía ó extremo.
O sabugueiro empregouse dende sempre na nosa cultura coma pranta medicinal e tamén para facer subiotes.
Partindo
deste uso lúdico do sabugueiro, estamos a fabricar pallas de sabugueiro
reutilizables, ecolóxicas, sostibles e 100% galegas. Deste xeito
dámoslle un novo uso á madeira de sabugueiro convertíndoa nunha
alternativa ó plástico, papel ou bambú cunha pegada ecolóxica moito máis
elevada.
Na actualidade estamos a traballar en proxectos de xoguetes para nenos e tamén en solucións en madeira para a cosmética sólida.
Sempre
cun mesmo obxetivo: consolidar a madeira como alternativa a outros
materiais coma o plástico, o vidro ou o aceiro e amosar a versatilidade
do oficio da tornería na nosa vida diaria.
Patricia - Últimas palabras.
Isabel - Tendes unha fiestra aberta ó noso traballo na web: www.atalantamadera.com, no FB e no Instagram como @Atalanta Madera
Vendemos directamente no noso taller (onde tamén podedes coñecer os segredos do oficio) , na nosa tenda en liña de Etsy @Atalanta Madera e tamén en tendas escollidas coma Boles e Merlín e familia (Santiago de Compostela) ou Cocool (Madrid).
La naturaleza especial de los productos artesanales se basa en sus características distintivas que pueden ser utilitarias, estéticas, artísticas, creativa, culturales, decorativas, funcionales, tradicionales, simbólicas...
Apoyando la artesanía apoyas un modelo de economía sostenible, la cultura y tradiciones.
La esencia del producto y su originalidad. No hay dos artesanos que hagan exactamente lo mismo ni que sus obras sean exactamente iguales.
Un proceso de fabricación manual tiene características implícitas como es la calidad del resultado.
La comunicación es directa y los procesos suelen ser respetuosos con el medio ambiente.
Apoyando la artesanía apoyas el comercio justo y el cambio.
El arte, la cultura y la tradición.
Apoyando la artesanía te apoyas a ti, a ellos y a todos.
Comentarios
Publicar un comentario